Muzeum Ziemi Piskiej ma w swoich zbiorach eksponaty dawnej kultury ludowej, wykonywane przez mieszkańców Pisza i okolicznych miejscowości. Muzealia o charakterze etnograficznym prezentowane są na wystawie stałej, stanowiąc ciekawy przykład materialnego dziedzictwa drugiej połowy XX wieku.

W muzeum na przestrzeni lat prezentowano m.in. rzeźby, świeczniki, poduszki, obrusy, serwetki, koszyki, sztuczne kwiaty, wycinanki, palmy czy wyroby ze słomy, wykonane przez miejscowych twórców ludowych. W aktualnej ekspozycji stałej oglądać można drewniane figurki postaci podczas prac polowych i leśnych, autorstwa Władysława Alickiego z Pisza oraz próbki tkanin wykonanych przez Anastazję Makarowską z Wojnowa.

Mieszkańcy Ziemi Piskiej, będący dobrej klasy rzemieślnikami, prezentowali swoje wyroby na wystawach twórców ludowych czy jarmarkach w całym regionie, a nawet innych częściach Polski. W 1972 r. w odbywającej się na zamku w Reszlu Wojewódzkiej Wystawie Sztuki Ludowej i Pamiątkarstwa, uczestniczyli Władysław Alicki, Janina Banach, Stefania Dąbrowska, Helena Florczyk, Józef Żyliński.

Dawne ziemie nadgraniczne były prawdziwym zagłębiem tkackim. Zajmowały się nim, szczególnie w okresie zimowym, zarówno przedwojenne Mazurki, jak i osadnicy, którzy przybyli na te tereny po drugiej wojnie światowej, głównie z północnego Mazowsza. Powszechna była umiejętność obróbki lnu i wełny, tkanie chodników szmaciaków ze skrawków materiałów. W archiwach zachowały się materiały świadczące o aktywnej działalności na tym polu Czesławy Klisiatys, Stefanii Dąbkowskiej, Marii Szymańskiej i Heleny Florczyk z Pogobia Średniego, Pauliny Stasik z Rostek czy Katarzyny Dudy ze Zdor.

Tkaniny i szmaciaki produkowano na własny użytek oraz sprzedaż. Zamówienia składały m.in. Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycznego czy spółdzielnia w Mikołajkach, która dostarczała tkaczkom nici i wzory. Więcej o zbiorach etnograficznych Muzeum Ziemi Piskiej oraz działalności lokalnych twórców ludowych można przeczytać w 23 numerze „Znad Pisy”.